Γράφει ο Γιώργος Ανδρουτσόπουλος: Δημοσιογράφος – Δημοσιολόγος
Είδαμε το «σόου» που έγινε προ ημερών σε συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής μεταξύ δύο επικεφαλής συνδυασμών και… τρομάξαμε! Έίπαμε, όμως, πως εκεί βρίσκονται σε υψηλά… κλιμάκια κι εμάς εδώ, στην Κηφισιά, δεν μας αγγίζουν!Μάθαμε, όμως, το… ξύλο που έπεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο Λουτρακίου – Περαχώρας κι είπαμε πως εκεί είναι άλλη… χώρα, άσχετα αν μας θύμισε δόξες τρανές των όσων διαδραματίζονται συχνά στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου.
Αλλά εδώ, στην Κηφισιά, είμαστε αλλιώς! Βόρεια Προάστια… Αριστοκρατία, στην οποία δεν χωρεί… οχλοκρατία! Έδώ, είμαστε απόγονοι των αρχαίων Κηφισιέων κι αυτό δεν είναι… παίξε, γέλασε! Γιατί, εδώ, στην Κηφισιά, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά», αλλά στην πράξη, μπορεί να επιδεικνύουμε τ’ Αρχοντικά στους επισκέπτες – και πολύ καλά κάνουμε – αλλά δεν φροντίζουμε όσο ίσως θα έπρεπε, εγκαίρως, για την καθαριότητα της πόλης.
Ίσως, επειδή η έκταση του Δήμου Κηφισιάς είναι από τις μεγαλύτερες της χώρας, ίσως επειδή κι εμείς δεν δίνουμε και τόσο μεγάλη σημασία, αρκούμενοι στο να βγάλουμε τα σκουπίδια μας έξω κι απ’ εκεί και πέρα… πέρα βρέχει, ίσως επειδή και τα μέσα δεν επαρκούν, αν και η βούληση μετρά «υπέρ», πάντως θα κάνουμε γιορτές με τους κεντρικούς κι εμπορικούς μας δρόμους «αδιάβατους» σχεδόν από κάθε είδους απορρίμματα!Κι αν κάποιοι… ενοχλούνται, έχοντας πιο «ευαίσθητες» ρίνες από τους περισσότερους, μάλλον θα πρέπει να κάνουν την καρδιά τους κόμπο, αφού Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά γιορτάζουμε μια φορά μόνο τον χρόνο!
Έντάξει, είναι κι αυτοί που γκρινιάζουν που τα φώτα στα δέντρα θ’ ανάψουν μόνο σε Νέα Έρυθραία και Κηφισιά, αλλά -πώς να το κάνουμε; – η πιο… αριστοκρατική Έκάλη μπορεί να παραμείνει στο «μεγαλείο» του… Θησέα. Γιατί, η φήμη της Κηφισιάς συναγωνίζεται πλέον κι αυτή της Νέας Υόρκης. Έκεί μεγάλωσε η Μπέτι σμιθ, που το 1943 έγραψε το βιβλίο «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν», το οποίο ο Ελία Καζάν έκανε, δύο χρόνια μετά (1945), κινηματογραφική ταινία, ενώ εδώ, στην Κηφισιά, 76 χρόνια αργότερα, στο γέρμα του 2019, παίζει το ίδιο έργο με κάποιο άλλο όνομα και… νόημα!
Μόνο που κι εδώ, στην Κηφισιά, η μικρότητα και η μικροψυχία χτύπησαν και την πόρτα του Δημοτικού μας Συμβουλίου. Κι ένα «δήγμα» τους το είδαμε στην τελευταία συνεδρίασή του, όταν, μετά την ψήφιση του Τεχνικού Προγράμματος, αντιδήμαρχος επιτέθηκε λεκτικά, ευτυχώς, εναντίον δύο συμβούλων της μείζονος μειοψηφίας, δημιουρ-γώντας μιαν άλλη αίσθηση του… πολεμικού «επιχειρείν». Γιατί, στις χυδαίες εκφράσεις εναντίον τους πήγαν να διαμαρτυρηθούν οι θιγμένοι, αλλά πρόλαβε και τους «στόλισε», σαν «τα εξ αμάξης» από την επιστροφή των Έλευσίνιων Μυστηρίων, έτερος αντιδήμαρχος, αφού ο πρώτος είχε τρέξει να «κρυφτεί» πίσω από δυο γυναίκες συναδέλφους του! Κι όσο δεν συνέβαιναν αυτά, ο δήμαρχος ζητούσε από μιαν επικεφαλής συνδυασμού ν’ ανακαλέσει τις προτάσεις της για το Τεχνικό Πρόγραμμα, δείχνοντας… εναγωνίως πως είχε χάσει τη… μπάλα από τα πόδια του, ολοσχερώς.
Αλλά, είπαμε: Έδώ, είναι Κηφισιά, δεν είναι… παίξε, γέλασε! Έδώ, κοιμόμαστε… χαζοί και ξυπνάμε… έξυπνοι, άσχετα αν ορισμένοι νομίζουν ότι μπορούν να μας πιάνουν και στον ύπνο! Αν και κάποιοι, νοσταλγοί του παλιού κλέους, ακόμα τους κάνουν το χατίρι και τους «στηρίζουν» την ύστατη στιγμή για να μην γελοιοποιηθούν… Να, σαν κι εκείνους που, βλέποντας στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου πως δεν υπήρχε απαρτία, έμειναν για τη συμπλήρωσή της και απο-χώρησαν μετά, αφήνοντάς τους να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον που κατάφεραν να ψηφίσουν… μόνοι τους τον Προϋπολογισμό του 2020, αφήνο-ντας στη μιζέρια και τους στόχους και τα έργα για την πόλη, αλλά διαπρέποντας στου παρελθόντος τα λόγια τα μεγάλα. Έξάλλου, μέσα στην παραζάλη της νίκης τους ξέχασαν τα λόγια του αριστοτέλη ότι «το χαρακτηριστικό του καλλιεργημένου μυαλού είναι να μπορεί να απολαύσει μια ιδέα χωρίς να την αποδεχθεί». Ψιλά γράμματα…
