Χαρά στους χασομέρηδες!
χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός
και δασκαλοκρατιέται.
Γεωργίου Σουρή (Ανθολογία της Οικονομίας)
Βαρέθηκε κι αγανάκτησε ο ελληνικός λαός για τις τηλεοπτικές κοκορομαχίες των πολιτικών, όσον αφορά στην απόδοση ευθυνών για την κατάντια του τόπου. Τελικά, προκειμένου να γλιτώσουμε, θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε -άρχοντες κι αρχόμενοι- τα σφάλματά μας προκειμένου να τα διορθώσουμε.
Της Δρ. Ιωάννας H. Μάστορα, συγγραφέα
Εισηγούνται και περνούν οικονομικά μέτρα άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, που δεν έχουν συναναστραφεί ανθρώπους της βιοπάλης και του μόχθου. Πολιτικές συμμορίες διαχειρίζονται τις τύχες και το μέλλον της Ευρώπης. Να σημειωθεί εδώ ότι η λέξη συμμορία στην αρχαία ελληνική σήμαινε χορηγία (εισφορά) προς την πολιτεία. Στην πορεία, καθώς οι εισφορές αντί προς την πολιτεία πήγαιναν προς τους κυβερνώντες πολιτικούς, η έννοια άλλαξε κι απέκτησε αρνητική σημασία και χροιά.
«Οι δε πολιτικοί και οι γύρω από τα πολιτικά έχοντας αφήσει στην άκρη την εξέταση του καλύτερου για εσάς έχουν προσχωρήσει σε αυτούς που κυνηγούν τα αξιώματα. Κι ενώ πριν σε συμμορίες κάνατε τις εισφορές σας (υπέρ της πολιτείας) τώρα πολιτεύεστε σε συμμορίες. Ένας ρήτορας αρχηγός σε κάθε ομάδα κι από κάτω ένας στρατηγός και τριακόσιοι να φωνάζουν υπέρ του. Οι δε υπόλοιποι έχετε μοιραστεί οι μεν με αυτούς, οι δε με τους άλλους» Δημοσθένης, Περί Συντάξεως.
Από την άλλη, διατείνονται για τη διαφάνεια και την εντιμότητά τους, ζητώντας έλεγχο των τραπεζικών τους λογαριασμών ως εχέγγυο τιμιότητας. Άραγε πόσο εύκολο είναι να ελεγχθεί ένας τραπεζικός λογαριασμός που έχει ανοιχθεί στην Ελβετία; Δημιουργείται μια νέα τάξη πραγμάτων όπου ο αστός θα γίνει φτωχός, ο φτωχός άπορος και ο πλούσιος θα γίνει πλουσιότερος.
Διαδίδεται μάλιστα από τα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης ότι τα μέτρα θα ενταθούν στο μέλλον. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, εκτός από τις μάστιγες της ανεργίας και της υποαπασχόλησης για τους νέους, αντί για τιμημένα γηρατειά, η αθλιότητα θα συντροφεύει την Τρίτη Ηλικία για πενήντα χρόνια από τώρα (εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας).
Μέχρι πρόσφατα το όνειρο των Ελλήνων γονιών ήταν να βοηθήσουν τα παιδιά τους για ένα καλύτερο μέλλον, να τα βοηθήσουν οικονομικά να σταθούν στα πόδια τους. Πλέον, ο Έλληνας γονέας όχι μόνο δεν θα μπορεί να βοηθήσει τη γενιά των 580 ευρώ, αλλά θα νιώθει και θα είναι οικονομικά βάρος για το παιδί του καθώς με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, η σύνταξή του δεν θα καλύπτει ούτε τις βασικές βιοτικές του ανάγκες. Τίποτε δεν είναι πιο άθλιο στη ζωή από έναν φτωχό γέροντα, ως έχει αποφανθεί σε περίοδο παρακμής ο Διογένης ο Κύων, ο οποίος όταν ρωτήθηκε τι το πιο άθλιο στη ζωή, απάντησε: «ένας άπορος γέρος».
Μιλάνε όμως όλοι για ισότητα, άραγε για ποια ισότητα μιλούν; Η ισότητα δεν θα έπρεπε να είναι αριθμητική, αλλά αναλογική. Δηλαδή ο καθένας να αντιμετωπίζεται ανάλογα με την προσφορά του, να φορολογείται ομοίως και να προστατεύονται οι χαμηλές οικονομικές και κοινωνικές τάξεις. Η παρακάτω περικοπή αναφέρεται στη διάκριση ανάμεσα στις ισότητες, αναλογική και αριθμητική.
«Αλλά εκείνο που συνέβαλε τα μέγιστα στη σωστή διοίκηση της πόλης ήταν ότι από τα δύο είδη ισότητας που πιστεύεται ότι υπάρχουν – το ένα που απονέμει σε όλους τα ίδια χωρίς διάκριση και το άλλο που στον καθένα απονέμει αυτό που του αρμόζει –δεν αγνοούσαν ποιο είναι το χρησιμότερο –απέρριπταν την ισότητα σύμφωνα με την οποία αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί πιστεύοντας ότι δεν είναι δίκαιη και προτιμούσαν εκείνη σύμφωνα με την οποία ο καθένας τιμάται ή τιμωρείται ανάλογα με την αξία του». Ισοκράτης Αρεοπαγιτικός
Το ακόλουθο απόσπασμα από το ποίημα του Γεωργίου Σουρή «Ανθολογία της Οικονομίας» είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής νοοτροπίας, η οποία έχει πλέον παγιωθεί και δεν φαίνεται να αλλάζει.
Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Νὰ τρέφῃ ὅλους τους ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;
Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;
