Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 15/09/2023
Δεκαπέντε Σεπτεμβρίου σήμερα και απομένει λιγότερο από ένας μήνας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Η 8η Οκτωβρίου είναι κοντά αλλά η δική μου εντύπωση είναι ότι οι πολίτες δεν έχουν μπει ακόμα για τα καλά στο προεκλογικό κλίμα. Και ίσως να μην μπουν ποτέ.
Μπορεί να φταίει η κούραση από τη διπλή εκλογική διαδικασία του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου. Είναι πρόσφατες οι προεκλογικές δράσεις, οι προεκλογικοί λόγοι, οι προεκλογικές υποσχέσεις. Τα φυλλάδια, οι αφίσες, τα προεκλογικά κέντρα, λες και δεν μας άφησαν λεπτό.
Από την άλλη, ποιος έχει το κουράγιο να ασχοληθεί με την πολιτική, ακόμα κι αν αυτή αφορά στην πιο άμεση προς τον πολίτη άσκησή της, την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Γύρω μας, λες και ο κόσμος γκρεμίζεται (οι πιο απαισιόδοξοι θα σας πουν ότι «ναι, γκρεμίζεται»), η μια καταστροφή ακολουθεί την άλλη. Φωτιές, πλημμύρες, ναυάγια, δυστυχήματα, δολοφονίες…
Η λίστα μεγάλη κι εμείς αγγίζουμε τα όρια των αντοχών μας.
Το οξυγόνο μας τελειώνει, η γεωργική παραγωγή της χώρας δεν έχει πια… σφυγμό, ο πόνος των ανθρώπων «βγαίνει» από την οθόνη της τηλεόρασης, του κινητού, του laptop και «ποτίζει» το μυαλό και την ψυχή μας.
Ποιος έχει όρεξη μετά να ασχοληθεί με τις εκλογές; Να τρέξει στις προεκλογικές εκδηλώσεις, να χειροκροτήσει τους υποψηφίους, να τους θέσει τα θέματα που τον αφορούν; Κοιτάει το σπίτι του που δεν έχει καεί, δεν έχει πλημμυρίσει, τους δικούς του ανθρώπους που είναι σώοι και γυρίζει την πλάτη του στα υπόλοιπα.
Αυτό που δεν προσπερνά, κι αυτή είναι μια από τις πτυχές της ύπαρξης του Έλληνα που πραγματικά μας κάνει περήφανους, είναι η θέλησή του να βοηθήσει.
Αυτό ευτυχώς δεν μας το έχουν πάρει ακόμα, δεν μας το έχουν «ρουφήξει» οι καταστάσεις και οι άνθρωποι που μας απογοήτευσαν.
Η ανταπόκριση των πολιτών του Δήμου Κηφισιάς και του Δήμου Διονύσου, τα αντανακλαστικά των δημοτικών Αρχών και των φορέων, ευτυχώς είναι ακόμα σε εγρήγορση και «γέφυρες» που στήθηκαν από τις πόλεις μας προς τις λαβωμένες περιοχές της Θεσσαλίας, γέμισαν από προσφορά.
Προσφορά υλική αλλά και σε έμψυχο δυναμικό, με εθελοντές να σπεύδουν να βοηθήσουν τους πληγέντες από την κακοκαιρία, να μεταφέρουν ανθρώπους και ζώα, να αντλήσουν νερά από πλημμυρισμένα σπιτικά, να σώσουν ότι μπορούν.
Γιατί η θέληση για βοήθεια, το νοιάξιμο, η ενσυναίσθηση, δεν κάηκαν στις φωτιές, δεν πνίγηκαν στις πλημμύρες. Δηλώνουν «παρών» κι αυτό μας ανακουφίζει.
