Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 17/05/2023
Τις μέρες αυτές, σχεδόν άπαντες έχουν στρέψει το βλέμμα στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου. Η μονομερής ενασχόληση υποψηφίων, μελών και φίλων των κομμάτων με την επιτυχία -προσωπική (ή) και παραταξιακή- στην προσεχή κάλπη έχει γίνει κάτι περισσότερο από εμφανής στην καθημερινότητα όλων των πόλεων. Η συγκυρία αυτή δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο ούτε και ένα πεδίο της δημόσιας σφαίρας, που θα μπορούσε να μείνει στο… απυρόβλητο. Ο λόγος για τα αυτοδιοικητικά δρώμενα, ιδίως τη δράση, τις παρεμβάσεις, τα σχόλια διοικήσεων & αντιπολιτευόμενων παρατάξεων, ακόμη και την αραιή -σε συχνότητα- συνεδρίαση των δημοτικών συμβουλίων αυτό τον μήνα.
Ενδεικτικό της έμφασης των αιρετών στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι ότι αιρετοί και παρατάξεις με -μέχρι πρότινος- σχεδόν καθημερινή δημόσια τοποθέτηση επί παντός επιστητού, για μικρά & μεγάλα θέματα των Δήμων έχουν πέσει σε αφωνία διαρκείας. Επειδή προφανώς όλα τα τοπικά προβλήματα δεν λύθηκαν ως δια μαγείας τις τελευταίες εβδομάδες, η πρακτική αυτή -που εμφανίζεται σε σχήματα όλων των πολιτικών χώρων αλλά και διαδημοτικά- δεν είναι συμπτωματική.
Σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίας Παρασκευής, προ τριών εβδομάδων, επικεφαλής συνδυασμού κάλεσε την πρόεδρο του σώματος να συντομεύει τις διαδικασίες των θεμάτων προς ψήφιση, για να προλάβουν την… εκδήλωση προς τιμήν υποψηφίου βουλευτή, την οποία διοργάνωνε άλλος αιρετός της ίδιας παράταξης (που βεβαίως απείχε από τα έδρανα εκείνη την ώρα).
Μπαίνοντας σε πειρασμούς, διαβλέπει κανείς ένα άτυπο «πάρε – δώσε», στο οποίο ασφαλώς πρωταγωνιστούν και τα πρόσωπα της κεντρικής σκηνής. Η στήριξη του δημοτικού συμβούλου στη μάχη της πολιτικής παράταξης και του σταυρού στις εθνικές κάλπες μπορεί να κεφαλαιοποιηθεί με εμφανή και αφανή «χρίσματα» στην αυτοδιοικητική αναμέτρηση.
Ασφαλώς, η στήλη δεν κατακρίνει την κομματική στράτευση που μπορεί να έχει οποιοσδήποτε πολίτης -ακόμη και κάθε εκλεγμένος αιρετός. Ίσως είναι μια προτιμότερη κατάσταση από τους θολούς αλλά διαδεδομένους τίτλους «αχρωμάτιστος» ή «ανένταχτος». Όλοι αυτοί οι επιθετικοί προσδιορισμοί -που κάνουν θραύση προεκλογικά αλλά στην καλύτερη περίπτωση διαρκούν έως τον πρώτο γύρο μιας δημοτικής αναμέτρησης- έχουν αποδειχθεί αιτία για αρκετούς «κοψοχέρηδες» της κάλπης.
Σε κάθε περίπτωση, η ενασχόληση με τα κοινά -ιδίως σε τοπικό επίπεδο- δεν μπορεί να έχει α λα καρτ προτεραιοποίηση και αγωνία για τις κεντρικές, πολιτικές ισορροπίες. Η ιστορία των πετυχημένων αυτοδιοικητικών έχει αποδείξει ότι για να φτιαχτούν οι πόλεις μας, πρέπει να «χαλάνε» (και) κομματικές… καρδιές.
