Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 14/02/2024
Η κυρία Σοφία από τον Χολαργό κρατούσε χρόνια τα κομμένα της μαλλιά και έψαχνε αφορμή να τα δωρίσει. Τη βρήκε, όταν ο προορισμός ήταν η ανάγκη προσφοράς περουκών στον σύλλογο γυναικών με καρκίνο μαστού «Άλμα ζωής» οι οποίες βρίσκονται σε χημειοθεραπεία. Δεκάδες άλλες εθελόντριες, από ψυχής, προσέφεραν λίγες τρίχες τους για έναν ιερό σκοπό, πριν από λίγες μέρες.
Άλλωστε, μπορεί η σημερινή μέρα (14 Φεβρουαρίου) να είναι αφιερωμένη στους ερωτευμένους, αλλά οι προηγούμενες είχαν αρκετή συζήτηση για τα… φύλα. Με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ισότητα στον πολιτικό γάμο, πολλοί δημοσιολογούντες έδειξαν ενδιαφέρον προς τις γυναίκες. Το λεγόμενο «ασθενές φύλο», όπως συνήθιζαν να λένε οι παλαιότεροι (θελημένα ή μη αναγνωρίζοντας διαφορά θέσης και ισχύος), μάλλον δεν είναι μόνο στο επίκεντρο των πρόσφατων εβδομάδων. Ουσιαστικά βρίσκεται στο… στόχαστρο των τελευταίων (και όχι μόνο) χρόνων, πανελλαδικά, καθώς δεκάδες γυναίκες, σε ετήσια βάση, δολοφονούνται, από συντρόφους ή συζύγους τους.
Σε αυτή τη συγκυρία, το αρμόδιο Συμβουλευτικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου συνεχίζει τη δράση του εδώ και μια δεκαετία. Η δημοτική δομή πασχίζει γύρω από αυτό το τεράστιο πρόβλημα, προσφέροντας πολλαπλή στήριξη σε θύματα έμφυλης βίας και διακρίσεων. Ανάλογες ανάγκες, σε μικρότερη κλίμακα, καλύπτει το Κέντρο Γυναίκας Δήμου Αγίας Παρασκευής, ενώ η «Φοίβη» στον Χολαργό προσφέρει σταθερά φροντίδα σε ευάλωτες μητέρες και παιδιά, από το 1965.
Οι προσπάθειες Δήμων, φορέων και πολιτών χαρίζουν μια μικρή ελπίδα σε άνυδρη εποχή, αλλά ο «Γολγοθάς» για τις υπόλοιπες γυναίκες, που τα βγάζουν πέρα, καλά κρατεί. Οι περισσότερες, ακόμη και εν έτει 2024, βιώνουν στο πετσί τους τι σημαίνει ρατσισμός, για παράδειγμα, στον μισθό. Πέρασαν τόσα χρόνια, υποτίθεται, προόδου της κοινωνίας και οι γυναίκες στη χώρα έχουν 13 με 14% μικρότερες αμοιβές για την ίδια θέση, με όμοια προσόντα. Αν τα καταφέρουν με τα οικονομικά, οι εργαζόμενες μανάδες αντικρίζουν, αμέσως μετά, τις ελάχιστες δομές ή υπηρεσίες της Πολιτείας που θα επέτρεπαν μια αξιοπρεπής καθημερινότητα (ας μην ειπωθεί χαρά) στη ζωή.
Για να επέλθει πλήρης ισοτιμία βαρών και δικαιωμάτων, μάλλον θα χρειαστεί πολλή δουλειά, χρόνος και ξερίζωμα όχι μόνον των προαιώνιων προτύπων, αλλά και αντίδραση στα σημερινά προβλήματα. Άλλωστε, οι πιο ωραίες λέξεις της ζωής μπορεί να είναι γένους θηλυκού, αλλά ορισμένων (κυρίως ανδρών) συνεχίζουν να γελάνε και τα μουστάκια τους…
