Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
«Μαζί τα φάγαμε» είχε πει, γράφοντας ιστορία, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, αλλά η ατάκα του απαντούσε μόνο στο «πώς». Έμενε να απαντηθεί και το «πού». Και για αυτό φρόντισε ο… φίλτατος Γερούν Ντάισεμπλουμ. «Τα φάγαμε στις γυναίκες και στα ποτά», είπε, εμείς τα… παλιόπαιδα τα ατίθασα, του Νότου.
Δυστυχώς, αν θέλουμε να κοιτάμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι και στις δύο παραπάνω φράσεις υπάρχει μια ισχυρή δόση αλήθειας. Ο μεν Πάγκαλος περιέγραψε με τον γνωστό κυνικό του τρόπο το διαχρονικό αλισβερίσι πολιτικών – πολιτών, με τα ρουσφέτια, τους διορισμούς, τον υδροκεφαλισμό του Δημοσίου, τους παχυλούς μισθούς, τα αλόγιστα δάνεια από τις τράπεζες κ.λπ. Ο δε Ντάισελμπλουμ, γνωρίζει πολύ καλά για τις ουκ ολίγες περιπτώσεις αγροτών ή κτηνοτρόφων που μετέτρεπαν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις σε… 4×4 ή σε χλιδάτες διακοπές στη Μύκονο, για τις «αρπαχτές» μέσω επιδοτούμενων έργων που ουδέποτε «περπάτησαν», για υπερτιμολογήσεις που γέμισαν τσέπες, οι οποίες στη συνέχεια άδειαζαν στα μπουζούκια και τα κλαμπ κ.λπ.
Στην περίπτωση του Ολλανδού, πάντως, υπάρχει και μια δεύτερη ανάγνωση πίσω από τα λεγόμενά του, η οποία «μεταφράζει» και ένα μεγάλο μέρος από την επιθετικότητα των «Φραγκολεβαντίνων» και των «Τευτονο-γότθων» της βόρειας Γηραιάς Ηπείρου απέναντι στους Λατίνους και Έλληνες του Nότου. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να χωνέψουν το γεγονός ότι οι πληθυσμοί αυτοί, με βοηθούς τον ήλιο και τη θάλασσα, έχουν τη δυνατότητα και τις προϋποθέσεις να χαρούν τη ζωή τους περισσότερο από εκείνους που ζουν σε μονίμως μουντούς και ομιχλώδεις ουρανούς και κρύο. Δεν τους είναι εύκολο να συμβιβαστούν με τη μεσογειακή «ελαφρότητα», την περισσότερο «παιχνιδιάρικη» προσέγγιση της ζωής που βιώνουν κάθε καλοκαίρι, όταν έρχονται στις παραλίες για διακοπές από τη μάλλον μονόχνωτη και βαρετή ρουτίνα τους. Βέβαια, αυτή ακριβώς η ρουτίνα έχει βοηθήσει τις χώρες τους να κάνουν τεράστια άλματα ως προς την ποιότητα ζωής και την οικονομική ευρωστία τους, σε σχέση με την, λιγότερο ή περισσότερο, «χύμα» προσέγγιση των μεσογειακών λαών. Αυτό, όμως, όπως φαίνεται δεν είναι ικανό να γιατρέψει τα… απωθημένα τους για χώρες όπως η δική μας, που, πάντως, κατάφερε να «πέσει έξω», ενώ τα χρήματα από την Ε.Ε. κατέβαιναν ως πακτωλός από τις Βρυξέλλες.
Βέβαια, η αλήθεια του Ντάσελμπλουμ είναι μονομερής. Διότι υπάρχουν κι άλλες αλήθειες: Όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ενώ οι πολίτες της χώρας του τον αποδοκίμασαν πλήρως και τον καταβαράθρωσαν ως πολιτικό ον στις πρόσφατες εκλογές, εκείνος παραμένει πρόεδρος του Eurogroup… ανερυθρίαστα. Εκεί, όμως, δεν έχει «διαπλοκές» και «κηφήνες» όπως στο Ελλάντα. Πάντα αξιοκρατικές οι Βρυξέλλες. Και ποτέ αχάριστες. Ε, Γερούν;
