Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Στη χώρα που η λέξη «δημοσιογράφος» προκαλεί συντριπτικά περισσότερους αρνητικούς συνειρμούς στην κοινή γνώμη, παρά θετικούς, είναι λίγες οι φορές που σε μας τους «γραφιάδες» δίνεται η ευκαιρία της επαγγελματικής ικανοποίησης. Βλέπετε, τις περισσότερες φορές η γκρίνια και η δυσπιστία των αναγνωστών – τηλεθεατών – ακροατών για όσα λέμε ή γράφουμε είναι μονίμως παρούσες.
Για εμάς εδώ στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, έχοντας επιλέξει τον δρόμο της δημοσιογραφικής καταγραφής και της ψύχραιμης άποψης, αφήνοντας έξω από τις σελίδες μας τον «κιτρινισμό» και τη «σκοπιμότητα», ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται απώλειες σε αναγνώστες ή σε «κλικ» στο διαδίκτυο, η εξέλιξη στο μεγάλο ζήτημα του Σικιαριδείου συνιστά μια από εκείνες τις φορές που μπορούμε να αισθανθούμε επαγγελματικά ικανοποιημένοι και, με μια κάποια δόση υπερβολής, να θυμηθούμε ότι για κάποιους η δημοσιογραφία (πρέπει) να είναι «λειτούργημα».
Από την πρώτη στιγμή, όταν και προέκυψε το θέμα της επιβολής «μεταφορικού» αντιτίμου από τη διοίκηση του Ιδρύματος στους γονείς των παιδιών ΑμεΑ, στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ αντιληφθήκαμε ότι μια κατάσταση «μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας» που διαιωνιζόταν για χρόνια στο Σικιαρίδειο, έφτανε σταδιακά στο πλήρες αδιέξοδο. Και φροντίσαμε από την αρχή να αναδείξουμε το θέμα, με συνεχή πρωτοσέλιδα και αναλυτικά ρεπορτάζ για όσα συνέβαιναν. Η ανταπόκριση του αναγνωστικού μας κοινού ήταν εντυπωσιακή και ανέδειξε την κοινωνική ευαισθησία των περισσοτέρων από εσάς εκεί έξω, γεγονός που και εμάς τιμά ως εφημερίδα, αλλά και ελπίδες για το μέλλον αφήνει.
Αν με τα γραφόμενά μας, δε, συμβάλλαμε έστω και στο ελάχιστο ώστε να ευαισθητοποιηθούν άπαντες οι εμπλεκόμενοι, ώστε να φτάσουμε στην πολύ θετική για το μέλλον του Ιδρύματος εξέλιξη, της χρηματοδότησης σε βάθος τριετίας από την Περιφέρεια μέσω ΕΣΠΑ, είμαστε περήφανοι.
Όμως…
Αυτό δεν σημαίνει ότι λύθηκαν τα προβλήματα που ταλανίζουν γονείς, παιδιά και εργαζόμενους του Ιδρύματος. Η σε βάθος χρόνου βιωσιμότητά του βρίσκεται ακόμη «στον αέρα» και εξαρτάται απολύτως από την πολιτική βούληση του υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η αν. υπουργός Θεανώ Φωτίου προσπαθεί να βρει τον τρόπο μιας πιο «μόνιμης» οικονομικής ενίσχυσης του Σικιαριδείου και αυτό είναι θετικό. Δεν είναι, όμως, θετικό να βλέπεις αστυνομικούς στον περίβολό του την πρώτη ημέρα μετά τις διακοπές του Πάσχα (αλήθεια τι φοβήθηκε το υπουργείο και από ποιους;) και, φυσικά, ούτε να επαναπαυτείς από τη χρηματοδότηση μέσω Περιφέρειας, αφήνοντας το πρόβλημα σε διαρκή εκκρεμότητα, ούτε να παίζεις πολιτικά παιχνίδια με τον διορισμό του Δ.Σ. του Ιδρύματος. Κάτι που ισχύει και για τον Δήμο Αμαρουσίου και τα Ειδικά του Σχολεία.
Τέλος, τέτοια πολιτικά παιχνίδια πολύ θα θέλαμε να μην επικρατούν και στις τάξεις των εργαζομένων του Ιδρύματος. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, διότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο αυτή τη στιγμή, παρά μόνο η διασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών που φιλοξενούνται στις δομές του. Και σε αυτό ας συμβάλλουν όλοι. Μια καλή αρχή έγινε με την επιδοκιμαστική ανακοίνωση του Δήμου Αμαρουσίου ως προς την απόφαση της Περιφέρειας…
