Είναι πάρα πολλές οι σημαντικές αποκαλύψεις που κάνει ο πρόεδρος του Σικιαρίδειου Θεόδωρος Παρασκευόπουλος στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Ίδρυμα, αλλά και για τις προσπάθειές του για «ανάνηψη» και ανάπτυξη.
Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Από όσα μου είπε στη συνομιλία μας, θα σταθώ σε ένα σημείο: Στην έλλειψη του παραμικρού σοβαρού ελέγχου για τα οικονομικά και την εν γένει διαχείριση του Σικιαρίδειου τα περασμένα χρόνια. Πού και πώς διατέθηκαν τα χρήματα που αποδεδειγμένα υπήρχαν στα ταμεία του, ακόμη και στα πρώτα χρόνια των «μνημονίων», για ποιον λόγο έγιναν τόσες πολλές απολύσεις προσωπικού, γιατί έμειναν να μαραζώνουν οι υποδομές του Ιδρύματος. Αν και τις απαντήσεις τις αναμένουμε να προκύψουν από τον διαχειριστικό έλεγχο που, επιτέλους, διενεργείται, είναι να απορεί κανείς για την πλήρη απουσία ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους τα περασμένα χρόνια.
«Όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια», λέει ο λαός μας. Και από αυτή τη χώρα έλλειπε μονίμως. Τυπικοί και διαδικαστικοί έλεγχοι γίνονταν και γίνονται παντού. Επί της ουσίας όμως; Και, φυσικά, όπως αποδεικνύεται στην περίπτωση του νέου προέδρου του Σικιαρίδειου, δεν είναι ζήτημα έλλειψης στελέχωσης στις υπηρεσίες του δημοσίου. Είναι καθαρά θέμα βούλησης. Ο Θ. Παρασκευόπουλος δείχνει άνθρωπος που επιθυμεί να εξυγιάνει αυτό που διοικεί και όχι να διαιωνίσει έναν φαύλο κύκλο ασυδοσίας στις (και με τις) «πλάτες» του κράτους. Και αυτό μόνο αισιοδοξία για το μέλλον του Ιδρύματος μπορεί να δημιουργεί, έστω και με λάθη που γίνονται, όπως στην περίπτωση των χρημάτων μέσω ΕΣΠΑ, όπως με παρρησία και δίχως δικαιολογίες παραδέχθηκε ο ίδιος.
Υ.Γ.1 Το συνέδριο της ΚΕΔΕ στα Ιωάννινα αποτέλεσε το πεδίο επιβεβαίωσης, δια στόματος του υπουργού Εσωτερικού Πάνου Σκουρλέτη, της κυβερνητικής απόφασης για εφαρμογή απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εμείς θα ευχηθούμε ολόψυχα… «καλή τύχη» στο εγχείρημα, γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα τη χρειαστούν και η κυβέρνηση και, πολύ περισσότερο, οι Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες. Διαβλέπω δύσκολη… πενταετία μετά το 2019 για διοικήσεις και Δημοτικά Συμβούλια. Μακάρι να πέφτω έξω.
Υ.Γ. 2 Προκαλεί εντονότατο προβληματισμό η μετατροπή ενός τόσο σοβαρού, και δυστυχώς πολύνεκρου, ζητήματος της αντιπλημμυρικής θωράκισης, σε πολιτικό «μποξ» ανάμεσα στον Γιώργο Πατούλη και τον Γιώργο Καραμέρο, με «ρινγκ» το Μαρούσι. Οι «γροθιές» που ανταλλάσσονται εκατέρωθεν μόνο καλό δεν κάνουν στην πόλη και τις ανοιχτές υποθέσεις της οχύρωσής της απέναντι στις έντονες βροχοπτώσεις. Ο κόσμος θέλει άμεσα έργα. Όχι… «ποπ κορν» για να παρακολουθεί ανούσιες μονομαχίες πολιτικής σκοπιμότητας.
