Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 10/06/2023
Δύο εβδομάδες απομένουν πλέον για την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής 25 Ιουνίου και το ερώτημα που προέκυψε την εβδομάδα που μας αφήνει είναι εάν θα είναι… οι τελευταίες. Διότι το δίλημμα που βάζει πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «ή αυτοδυναμία ή τρίτες κάλπες τον Αύγουστο» (βλ. και ρεπορτάζ στη σελ. 06 από την επίσκεψή του στη Νέα Ιωνία), προκαλώντας αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει για «εκβιασμό». Η δυναμική που έχει αποκτήσει πάντως η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από τις κάλπες του Μαΐου δείχνει ότι η αυτοδυναμία δεν απειλείται, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ωστόσο οι παράμετροι του εκλογικού αποτελέσματος θα είναι αυτές που θα διαμορφώσουν τις συνθήκες της «γαλάζιας» αυτοδυναμίας. Διότι, ασφαλώς, άλλο είναι η κυβέρνηση να έχει 170 βουλευτές και άλλο ασφαλώς 151 ή 152.
Το τελευταίο το γνωρίζει πολύ καλά ο Κυρ. Μητσοτάκης και είναι ακριβώς αυτό που τον ωθεί στη συγκεκριμένη τακτική, επιχειρώντας παράλληλα να ξορκίσει την αποχή, η οποία ενδεχομένως μπορεί, εφόσον είναι μεγαλύτερη σε σχέση με την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Μαΐου, να πλήξει την αυτοδυναμία της Ν.Δ.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να μπορεί ν’ αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα, παρά το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί μια ανασύνταξη με αλλαγή προσώπων στην προμετωπίδα και νέα τακτική που εστιάζει όχι τόσο πολύ στον αντίπαλο -αφού αυτό αποδοκιμάστηκε στις προηγούμενες εκλογές- αλλά στις δικές του θέσεις. Διότι επιπλέον έχει ν’ αντιπαρατεθεί ευθέως και με το ΠΑΣΟΚ, με τον Νίκο Ανδρουλάκη ν’ αρθρώνει όλο και πιο δυνατά αντιπολιτευτικό λόγο και να υποστηρίζει από τη δική του πλευρά ότι το κόμμα του είναι αυτό που πραγματικά βρίσκεται απέναντι στη Ν.Δ. και διεκδικεί καθαρά πλέον τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε ό,τι αφορά τα μικρότερα κόμματα, μια από τις μεγάλες εκπλήξεις που επιφύλαξε η κάλπη της 21ης Μαΐου, η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Ζωής Κωνσταντοπούλου, φαίνεται ότι πορεύεται με κεκτημένη ταχύτητα και πιθανότατα θα «κλειδώσει» τη συμμετοχή της στη Βουλή, ενώ απομένει να φανεί τι θα συμβεί τελικά με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και το (πολυσυζητημένο) κόμμα ΝΙΚΗ – με τον Κυρ. Μητσοτάκη να είναι επίσης φανερό ότι προσπαθεί να προσεγγίσει το ακροατήριό τους για λογαριασμό της Ν.Δ., ώστε να πάρει το… κάτι παραπάνω που επιδιώκει.
Η εβδομάδα που έρχεται, εξάλλου, θα είναι τελικώς και εβδομάδα debate, αφού οι εκπρόσωποι των κομμάτων συμφώνησαν στη διακομματική επιτροπή να πραγματοποιηθεί μια τηλεμαχία των πέντε αρχηγών που μπήκαν στη Βουλή τον Μάιο – όχι όμως και το τετ-α-τετ Μητσοτάκη – Τσίπρα που επιζητούσε ο δεύτερος.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πάντως της τρέχουσας (δεύτερης στη σειρά) προεκλογικής περιόδου, είναι ότι όλα τα κομματικά επιτελεία έχουν στοχεύσει σε συγκεκριμένα κοινά και περιοχές με τις περιοδείες τους, επιδιώκοντας να διορθώσουν όσα πήγαν στραβά στην αναμέτρηση του Μαΐου. Λογικό μεν, όπως και η σχετική νωθρότητα των υποψηφίων βουλευτών, οι οποίοι, λόγω λίστας, δεν κυνηγούν αυτή τη φορά τον σταυρό, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια προεκλογική καμπάνια γίνεται με τόσο οργανωμένο τρόπο στην Ελλάδα και έχει στο επίκεντρο την επιλογή κόμματος και -κυρίως- υποψήφιου πρωθυπουργού. Μια πρακτική δηλαδή που παραπέμπει περισσότερο σε αμερικανικές προεκλογικές εκστρατείες.
