Πάντα όμορφη, γεμάτη ζωντάνια, πετυχημένη. Η ακούραστη, ευγενής, ευφυής, πολυπράγμων και γοητευτική Μιμή Ντενίση, μιλάει για όλα, αλλά και την επιθυμία της να υιοθετήσει ένα παιδί της προσφυγιάς.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
Με δέχεται στο σπίτι της. Είναι φιλόξενη, γλυκιά, φιλική. Πρόθυμη να μιλήσει για όλους και για όλα χωρίς να φοβάται πως θα εκτεθεί. Ίσως γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει… Κι αν κάποιοι προσπαθούν κατά καιρούς να την αμφισβητήσουν, εκείνη έχει τον τέλειο τρόπο να απαντά. Με ένα χαμόγελο, σωπαίνοντας με νόημα ή με μια τεράστια θεατρική επιτυχία. Αφήνοντάς τους όλους έκθαμβους. Οι αγώνες της είναι ειρηνικοί, δε γίνονται ποτέ με λόγια και φωνές αλλά με έργα. Όπως το τελευταίο της, το «Σμύρνη μου αγαπημένη» που συγκλονίζει εδώ και δύο χρόνια χιλιάδες θεατές στο «ΘΕΑΤΡΟΝ», Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» -και θα συνεχίσει και για τρίτο. Η παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη» δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις παραγωγές που ανεβαίνουν στα βρετανικά θέατρα ή το Broadway. Γι αυτό άλλωστε είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της 20ετίας. (Η προηγούμενη ήταν η «Θεοδώρα», πάλι έργο της Μιμής Ντενίση). Είναι η πρώτη φορά που γεμίζει, καθημερινά, θέατρο χιλίων θέσεων επί δύο σεζόν! Και δεν είναι τόσο τα -περισσότερα από- τρεις χιλιάδες εισιτήρια που έχουν πουληθεί μέχρι στιγμής, όσο οι αντιδράσεις των θεατών στο τέλος της παράστασης που αποδεικνύουν την αφάνταστη, κυριολεκτικά, επιτυχία. Είκοσι ολόκληρα λεπτά όρθιοι, χειροκροτούν ακατάπαυστα, εκστασιασμένοι και συγκινημένοι. Ποτέ πριν ο θεατής δεν χειροκροτούσε κλαίγοντας. Γιατί το έργο της Μιμής Ντενίση μιλάει στην ψυχή του Έλληνα. Η προσφυγιά, την οποία πραγματεύεται η παράσταση κυλάει στο αίμα μας, είναι εγγεγραμμένη στην κυτταρική μας μνήμη.
Η παράσταση στο εξωτερικό
Η παράσταση θα ανέβει για τρίτη χρονιά από τον Σεπτέμβριο, αφού πρώτα θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη αλλά και το εξωτερικό. Ήδη, έχει συμφωνηθεί στη Γερμανία και την Αυστρία. «Είναι καλό να το δει η Ευρώπη γιατί είναι αυτή που έχει επανειλημμένως προδώσει την Ελλάδα, έχουμε υποστεί πολλά από την Ευρώπη που υποτίθεται ότι από το ‘21 και μετά είναι σύμμαχος. Δεν είμαστε άψογοι κι εμείς, αλλά η Ευρώπη έχει υπάρξει σκληρή απέναντι στην Ελλάδα».
Αν θα καλέσω την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε;
«Δε λειτουργώ με τρόπο λαϊκίστικο. Δεν θεωρώ ότι είναι εχθροί της Ελλάδας, αλλά φίλοι της πατρίδας τους. Εμείς δεν έχουμε σωστούς πολιτικούς που διεκδικούν για την Ελλάδα όπως πρέπει. Δεν γίνεται αυτή τη στιγμή η Τουρκία να διεκδικεί 3 δις για τους πρόσφυγες και εμείς να καθόμαστε να κοιτάμε, θα έπρεπε να έχει ξεσηκωθεί θύελλα αυτή τη στιγμή, όχι για τα δάνεια και τις γερμανικές αποζημιώσεις αλλά για αυτό που γίνεται. Τώρα δώστε μας χρήματα, οι άνθρωποι αυτοί εδώ θα μείνουν αφού τα σύνορα κλείνουν, δώστε τους την δυνατότητα να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή για νη μη γίνουν εγκληματίες και κλέφτες. Δεν διεκδικούμε τίποτε όμως».
– Εσείς είχατε δει την ελπίδα να έρχεται στις εκλογές ή περιμένατε τη σημερινή κατάσταση;
«Το περίμενα όλο αυτό. Ήθελα να έχω την ελπίδα ότι ένας νέος άνθρωπος σαν τον Τσίπρα που δεν είναι φθαρμένος θα μπορούσε να κάνει κάτι. Όμως από την πρώτη βδομάδα κατάλαβα ότι είναι όλοι τόσο άπειροι που κάνουν κακό. Τα είδαν όλα πολύ εύκολα, θεώρησαν ότι οι Ευρωπαίοι είναι κουτοί, ότι θα πάμε μια βόλτα εκεί και θα τα λύσουμε τα προβλήματα. Αυτοί είναι γερόλυκοι, έχουν χρόνια στα κοινοβούλια, είναι αναμεμειγμένα σε πολέμους. Πού πάμε εμείς χωρίς πείρα στην πιο δύσκολη στιγμή»;
Πώς βλέπω τις πολιτικές εξελίξεις;
«Το ασφαλιστικό είναι το πιο άδικο. Μας παίρνουν χρήματα που έχουμε πληρώσει, εγώ πληρώνω στο ΙΚΑ 2.500 το μήνα, πώς θα πάρω σύνταξη 300 ευρώ; Έκανε πολλή υπομονή ο κόσμος, δεν πάει άλλο. Αφανιστήκαμε.
Αν μείωναν τους φόρους, θα άνοιγαν επιχειρήσεις, θα υπήρχαν δουλειές. Τώρα άλλοι θα σταματήσουν να δουλεύουν και άλλοι θα αναγκαστούν να φοροδιαφύγουν.
Είμαι πάντως υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης, αλλά δυστυχώς, όλοι θέλουν να έχουν την εξουσία για τον εαυτό τους. Αν ήμασταν μια σοβαρή χώρα, από το πρώτο μνημόνιο θα έπρεπε να είχαμε οικουμενική για να βλέπουν οι ξένοι ότι είμαστε ενωμένοι. Ιδεολογίες δεν υπάρχουν πια, ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αυτά τα αναμοχλεύουν οι πολιτικοί για να σκοτώνεται ο κόσμος μεταξύ του».
Αν έχει μέλλον αυτή η χώρα;
«Δε μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχει. Η Ελλάδα αναγεννήθηκε από τις στάχτες της μετά από τη μικρασιατική καταστροφή. Και τότε η Ελλάδα περίμενε δάνειο και δεν το πήρε, ήταν καταχρεωμένη, έκανε υποτίμηση, ήρθε ενάμιση εκατ. κόσμος, ήρθαν διεθνείς οργανώσεις να βοηθήσουν, ποιος περίμενε να ορθοποδήσει»;
Αν συμφωνώ με το να πάρουν οι νησιώτες το Νόμπελ Ειρήνης;
«Φυσικά! Κι αυτό το επιχείρημα που ακούω ότι δεν πρέπει να δοθεί εκεί γιατί οι άνθρωποι το κάνουν με την καρδιά τους και στην πραγματικότητα κάνουν τη δουλειά των κυβερνήσεων, δεν το καταλαβαίνω. Και η Κική Δημουλά γράφει γιατί της αρέσει η ποίησή της, δεν πρέπει να πάρει το νόμπελ»;