Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 02/06/2023
Από το 1972 έως σήμερα, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών χρειάζεται να μας θυμίζει ότι πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον. Και λέω «χρειάζεται» γιατί απ’ ότι φαίνεται αδυνατούμε -στο σύνολο- να κατανοήσουμε, μετά από 51 χρόνια, ότι η Γη πάνω στην οποία πατάμε, το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, δεν είναι ο προσωπικός μας σκουπιδοτενεκές.
Έχει ορίσει λοιπόν ο ΟΗΕ, την 5η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και επί 5 δεκαετίες ενημερώνει το παγκόσμιο κοινό σχετικά με περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
Τότε, στο ψήφισμα που είχε εκδώσει, παρότρυνε τις «κυβερνήσεις και τους οργανισμούς να αναλαμβάνουν κάθε χρόνο την ίδια ημέρα, παγκόσμιες δραστηριότητες για τη διατήρηση και την ενίσχυση του περιβάλλοντος, με σκοπό την εμβάθυνση της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης». Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες, μάθαμε για την εξάντληση της στιβάδας του όζοντος, τις τοξικές χημικές ουσίες, την απερήμωση και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Εκατομμύρια έχουν συμμετάσχει στις σχετικές δράσεις για το περιβάλλον, έχουν προσπαθήσει να αλλάξουν τις καταναλωτικές τους συνήθειες και πιέζουν για εθνικές και διεθνείς περιβαλλοντικές πολιτικές.
Και που μας έχει βγάλει όλη αυτή η προσπάθεια; Μην πάτε μακριά και παρατηρείστε γύρω σας. Σχεδόν κάθε ημέρα εδώ και πολλές εβδομάδες, κάθε απόγευμα βρέχει. Μπήκαμε στον Ιούνιο και το κλίμα μας θυμίζει Μουσώνες. Εδώ και τρεις συνεχόμενους χειμώνες, χιονίζει ακόμα στο κέντρο της Αθήνας. Αλεπούδες και αγριογούρουνα περπατούν δίπλα σε ανθρώπους, σε κατοικημένες περιοχές της Κηφισιάς, του Διονύσου (ακόμα και των Μελισσίων, όπου πρόσφατα ήρθα τετ α τετ με ένα αλεπουδάκι στο πεζοδρόμιο) και δεν αναφερόμαστε σε σημεία βαθιά χωμένα στα δάση ή ψηλά στις κορυφές των βουνών.
Αυτά είναι τοπικά αλλά άκρως χαρακτηριστικά παραδείγματα, της ζημιάς που έχουμε κάνει στο περιβάλλον αυτού του πλανήτη, στον οποίο -στην τελική- είμαστε φιλοξενούμενοι. Ακόμα πιο τρομακτικές είναι οι εικόνες έρχονται από ακτές που δεν υπάρχει άμμος αλλά ατελείωτες «παραλίες» από σκουπίδια. Τρόμο θα πρέπει επίσης να μας προκαλούν ειδήσεις όπως ο αφανισμός μεγάλου αριθμού ειδών άγριας ζωής ή το ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ίσως αναγκαστούν να μεταναστεύσουν σε πιο δροσερά μέρη. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι!
Εν τω μεταξύ, εμείς, θα συνεχίσουμε να καταναλώνουμε ασταμάτητα, να πετάμε τα σκουπίδια μας όπου λάχει, να ανάβουμε φωτιές βάζοντας σε κίνδυνο δάση και πολλά άλλα τέτοια.
Πότε θα καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει δεύτερη Γη, εναλλακτικό περιβάλλον να μας αγκαλιάσει και ότι η ώρα της απόφασης να αλλάξουμε, εμείς οι ίδιοι, όχι οι δίπλα μας, είναι… χθες; Μήπως να εκμεταλλευτούμε αυτή την Παγκόσμια Ημέρα και από… Δευτέρα να κάνει ο καθένας μας την αλλαγή του;
