Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την προσπάθεια που καταβάλλουν οι δήμαρχοι Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Λυκόβρυσης – Πεύκης και Κηφισιάς για την προώθηση από κοινού μεγάλων έργων υποδομής και πνοής, πολλά από τα οποία έχουν «σκουριάσει» στο πέρασμα του χρόνου και που αν υλοποιηθούν, θα αλλάξουν άρδην και προς το καλύτερο την ποιότητα ζωής των βορείων προαστίων – και όχι μόνο. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία (πολλά) χρόνια, που παρατηρείται η διάθεση διαλόγου, συναντίληψης και σύνθεσης ανάμεσα σε δημάρχους της περιοχής, καθώς η εμπειρία των περασμένων ετών έδειξε πως είτε δεν υπήρχε γόνιμο έδαφος, είτε έλειπε η πολιτική βούληση ή απλώς κυριαρχούσε το πολιτικό «εγώ» έναντι του «εμείς».
Τα ζητήματα της επέκτασης και υπογειοποίησης του ΗΣΑΠ, της έλευσης της «στοιχειωμένης» Γραμμής 4 του μετρό στην περιοχή, η περίφημη διάνοιξη της λεωφόρου Κύμης που παραμένει… όνειρο απατηλό εδώ και δεκαετίες, αποτελούν κεφαλαιώδη έργα υποδομών και είναι σπουδαίο βήμα το γεγονός ότι τέθηκαν «ομαδικά» από τους εμπλεκόμενους δημάρχους προς τον υπουργό Κώστα Καραμανλή, κατά την πρόσφατη επίσκεψή τους στο ραφείο του. Φυσικά, δεν έχουμε κανέναν λόγο να είμαστε αισιόδοξοι, καθώς τα περισσότερα από αυτά τα έργα απαιτούν επίπονες διαδικασίες, είναι φιλόδοξα και φυσικά πολυδάπανα, με πολλές γραφειοκρατικές και νομικές δυσκολίες που συνήθως αποτελούν τροχοπέδη για την υλοποίησή τους ή – στην καλύτερη περίπτωση – την ετεροχρονίζουν κατά μερικά… χρόνια.
Επειδή, όμως, πρόκειται για παρεμβάσεις που έχουν κατά καιρούς τεθεί στο τραπέζι, αλλά κάποια στιγμή «εξαφανίστηκαν» από το προσκήνιο, η κοινή πρωτοβουλία των δημάρχων είναι μια καλή αρχή. Το θέμα, όμως, είναι να έχει και συνέχεια. να μη μείνουν στις καλές προθέσεις και τις ασκήσεις «επί χάρτου». Εφόσον η πολιτική σύγκλιση έχει επιτευχθεί, η συγκυρία είναι πιο ευνοϊκή από ποτέ, ώστε η πίεση προς το κεντρικό κράτος να ενταθεί. Έστω κι αν ένα από αυτά τα προτεινόμενα έργα «ξεμπλοκάρει», θα πρόκειται για τεράστιο κέρδος σε μια χώρα που τα πάντα κινούνται σε αργούς ρυθμούς.
Και φυσικά πρόκειται για έργα που μπορούν να κινήσουν πολλούς τομείς της οικονομίας, να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας και να δώσουν μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον. Αρκεί και οι κυβερνώντες να εννοούν πραγματικά τα περί «ανάπτυξης» που ευαγγελίζονται. Ποιος ξέρει, ίσως αυτή η συγκυρία να είναι και η καταλληλότερη που έχει παρουσιαστεί ποτέ. Ελπίζουμε σε συνέχεια της κοινής αυτοδιοικητικής προσπάθειας, μόνο θετικές εξελίξεις μπορούν να βγουν από αυτή.