Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 01/07/2022
Mεταξύ των πολλών άλλων εξελίξεων, ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ένα ύστατο μήνυμα αφύπνισης για όλους μας. Επί δεκαετίες κυριαρχούσε εντελώς αδικαιολόγητα ο μύθος περί της «καθολικής αντίστασης στους ναζί»! Με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, όλοι μας αρνιόμασταν να δεχτούμε τη σκληρή αλήθεια: Η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων δέχθηκαν την επικράτηση του Χίτλερ θετικά ή ουδέτερα!
Ώρα ν’ αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις στην άκρη: Ήμασταν και παραμένουμε μειοψηφία! Η μυθολογία περί της ευρωπαϊκής «αντίστασης» στους ναζί ενισχύθηκε -κακώς, κάκιστα- και από την Αριστερά, με τη λογική του άλλοθι και της απόκρυψης των ενοχών. Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική και η εικόνα της μεγάλης πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στον Χίτλερ, απλά ντροπιαστική. Ας δούμε την αναλυτική λίστα της φρίκης:
• Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Φινλανδία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Κροατία και Βουλγαρία αποτελούσαν τον επίσημο κορμό του Άξονα. Πολέμησαν σκληρά στο ανατολικό μέτωπο με βαριές απώλειες και συμμετείχαν στην εξόντωση αμάχων.
• Σουηδία, Νορβηγία και Δανία, μαζί με την ουδέτερη Ελβετία, πέρασαν ζωή χαρισάμενη στη χιτλερική Ευρώπη, μια καλοπέραση που αργότερα πλάσαραν ως… «σκανδιναβικό σοσιαλισμό», σύστημα πολύ συμπαθές και πιασάρικο μεταξύ των «κεντροαριστερών»… Η τυπικά ουδέτερη Σουηδία ήταν ο βασικός τροφοδότης του Χίτλερ σε χάλυβα και προϊόντα σιδήρου!
• Ισπανία και Πορτογαλία ζούσαν επίσης υπέροχα στις δικτατορίες τους, χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα στα εδάφη τους. Ο Φράνκο όμως έστειλε στρατό προς σφαγή στο ανατολικό μέτωπο, ως ανταπόδοση της αδελφικής βοήθειας του Αδόλφου και των στούκας του στον ισπανικό εμφύλιο.
• Γαλλία, Βέλγιο και Ολλανδία προσποιήθηκαν ότι πολέμησαν. Καθυστέρησαν τους ναζί για μερικές εβδομάδες συνολικά, για να προσαρμοστούν εύκολα στα νέα καθεστώτα, διατηρώντας μια τυπική εθνική ταυτότητα, φιλοχιτλερική φυσικά.
Οι (ελάχιστες) εξαιρέσεις
Ξεχάσαμε κάποια χώρα; Ναι, εκείνες τις ελάχιστες που βρέθηκαν τότε «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή απέναντι στον φασιστικό άξονα! Πρώτη και καλύτερη η πατρίδα μας, η ματωμένη από παντού Ελλάδα! Η πρώτη νικηφόρα απέναντι στον Άξονα, η πρώτη που οργάνωσε αντάρτικο. Αυτή που πλήρωσε τον βαρύτερο φόρο αίματος, για πολλά χρόνια.
Κοντά μας ο γενναίος σερβικός λαός, που ανέτρεψε το φιλοχιτλερικό βασιλικό καθεστώς και πολέμησε τους ναζί, προτού καταγραφεί τιμητικά στην Ιστορία, με το γιγάντιο αντάρτικό του! Κι αυτό δεν ξεχάστηκε ποτέ απ’ τους διαδόχους των ναζί. Βομβάρδισαν ξανά το Βελιγράδι τα γερμανικά αεροπλάνα· αυτή τη φορά ήταν της… «δημοκρατικής» Γερμανίας, της… νατοϊκής.
Αλλά ακόμα και σε αυτές τις δυο ηρωικές πράγματι χώρες υπήρχε μεγάλο μέρος του πληθυσμού που συντάχθηκε με τους φασίστες, Όπως υπήρχε ως γνωστόν και στη Βρετανία, που σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου αμφιταλαντευόταν μεταξύ του φιλοχιτλερικού της εαυτού και της ξεπεσμένης αυτοκρατορικής της υπερηφάνειας. Οι Αγγλοαμερικάνοι περίμεναν πρώτα να δουν τι εξέλιξη θα έχει η εισβολή του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ, γι’ αυτό και αρνούνταν να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο που ζητούσε ο Στάλιν επιμόνως, απ’ το 1942 ακόμα.
Συντάσσοντας τη φρικτή λίστα των ευρωπαϊκών χωρών που στήριξαν με κάθε μέσο τον Χίτλερ, καθώς και αυτών που τον «ανέχθηκαν» χωρίς μεγάλο ζόρι, θυμήθηκα τη μοίρα της δικής μας πατρίδας. Μιας πατρίδας που πολέμησε τον φασισμό, ενώ ζούσε σε φασιστικό καθεστώς! Νίκησε τους Ιταλούς, κόντρα στα σχέδια της ηγεσίας του για μια «αξιοπρεπή ήττα». Καθυστέρησε τη Βέρμαχτ, λίγο πριν ξεκινήσει την κύρια αποστολή της, την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα». Την καθυστέρησε ακόμη περισσότερο, στην ηρωική Κρήτη.
Κι όταν οι βασιλιάδες και η πολιτική τους αφρόκρεμα έφυγαν με ασφάλεια για τη Μέση Ανατολή, ο ήρωας λαός στάθηκε πάλι όρθιος, γράφοντας το έπος της Αντίστασης! Νόμισαν οι ήρωες ότι η συντριβή του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό θα έφερνε και στη χώρα μας επιτέλους λευτεριά και προκοπή. Αντί γι’ αυτό, οι συνεργάτες των Γερμανοϊταλών έγιναν συνεργάτες των Αγγλοαμερικάνων κι ανέλαβαν το δύσκολο έργο της καθυπόταξης των ηρώων…
Εκδικητικό ένοχο κράτος
Ο κυρ Ηλίας, ο πατέρας του παιδικού μου φίλου του Πάνου, ήταν ένας απ’ αυτούς, ένας ανώνυμος αγωνιστής της Αντίστασης. Γλύτωσε τον θάνατο και τη φυλακή, αλλά ήταν μια ζωή «χαρακτηρισμένος». Για τη μικρή οικογενειακή του επιχείρηση χρειαζόταν ένα ημιφορτηγάκι, όμως το εκδικητικό μετεμφυλιακό κράτος, αρνήθηκε να του δώσει άδεια οδήγησης! Ο συμπαθέστατος κυρ Ηλίας αναγκάστηκε να βολευτεί μ’ ένα τρίκυκλο, μέχρι τα γεράματά του. Με ζέστη και με κρύο, με βροχές και χιόνια, ο κυρ Ηλίας έκανε κάθε μέρα 30-40 χιλιόμετρα με το τρίκυκλο! Αυτή ήταν η «δημοκρατική κοινοβουλευτική» Ελλάδα, μέχρι το τέλος σχεδόν της δεκαετίας του 1970! Στο πλαίσιο της ίδιας «δημοκρατικής» Ευρώπης και του «ελεύθερου κόσμου»!
Σ’ αυτή τη χώρα γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ελπίσαμε, για να ακούμε σήμερα κάποιον… επίσημο να συγκρίνει το Μεσολόγγι με τη φασιστική ορδή Αζόφ στην Ουκρανία…
