Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 21/02/2024
Πριν από λίγο καιρό, στη διάρκεια παράστασης στην Αττική, ηθοποιοί και θεατές βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα πολύ δυσάρεστο περιστατικό. Στο θέατρο -που ήταν κατάμεστο- ήχησε ξαφνικά μια φωνή: «Έναν γιατρό, γρήγορα!». Με ψυχραιμία, σκηνοθέτης, ηθοποιοί και τεχνικοί διέκοψαν το έργο, άναψαν τα φώτα της κεντρικής σκηνής και το κοινό έγινε μάρτυρας ενός πραγματικού σκηνικού με λιπόθυμο θεατή. Άμεσα μεταφέρθηκε ο πολίτης στο φουαγιέ, όπου του προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες με τη συνδρομή παρευρισκόμενου γιατρού, ενώ κλήθηκε και το ΕΚΑΒ.
Όταν, όμως, έφτασε το ασθενοφόρο (με αρκετή καθυστέρηση), αποδείχθηκε σχεδόν αδύνατον να προσεγγίσει την είσοδο του θεάτρου! Πρόκειται για ένα μικρό στενάκι όπου τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα -και από τις δύο πλευρές- εμποδίζουν ακόμα και την είσοδο αμαξιδίου ΑμεΑ -παρότι είχε φροντίσει για μπάρα το θέατρο. Επί 35 ολόκληρα λεπτά ο οδηγός του ΕΚΑΒ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες με αλλεπάλληλες μανούβρες, δεν μπορούσε να προσεγγίσει. Τελικά χρειάστηκε η συνδρομή της ομάδας ΔΙΑΣ και των εργαζόμενων του θεάτρου ώστε με τα χέρια (!) να μετακινήσουν Ι.Χ. και μοτοσυκλέτες. Στο μεσοδιάστημα, οι διασώστες μετέφεραν πεζή τον ασθενή στο ασθενοφόρο, προκειμένου φύγει εσπευσμένα σε εφημερεύον νοσοκομείο.
Ηθοποιοί και κοινό επέστρεψαν στη θεατρική αίθουσα και μετά το αμήχανο φινάλε, άπαντες πληροφορήθηκαν πως ο πολίτης υπέστη σοβαρό επιληπτικό επεισόδιο. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα news247, η διεύθυνση του θεάτρου έχει πολλές φορές αιτηθεί για λόγους ασφάλειας τη διαπλάτυνση πεζοδρομίου και δρόμου, χωρίς, όπως ανέφερε, ποτέ να υπάρξει αντίδραση, ούτε καν απάντηση από τους αρμοδίους.
Αναρωτιέται κανείς, με την ελπίδα να διαψευστεί η… Κασσάνδρα, τι θα συνέβαινε αν κάτι ανάλογο συνέβαινε, για παράδειγμα, ένα Σαββατόβραδο στο εμπορικό κέντρο του Χαλανδρίου, σε έναν από τους στενούς πεζοδρόμους. Με το πλήθος καταστημάτων – τραπεζοκαθισμάτων αλλά και σταθμευμένων οχημάτων, θα μπορούσε να πλησιάσει ένα ασθενοφόρο κάποιο από τα κάθετα δρομάκια της οδού Σωκράτους; Επίσης, πως θα είχε, άραγε, πρόσβαση ένα πυροσβεστικό όχημα στην «κάτω πλατεία» της Αγίας Παρασκευής, κάποιο πρωϊνό Κυριακής, όταν ο χώρος πέριξ της εκκλησίας συνήθως μετατρέπεται σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ χωρίς κανόνες;
Προτού βρεθούμε στη γειτονιά μας αντιμέτωποι με ίδια και χειρότερα περιστατικά του θεάτρου στην Αθήνα, χρειάζεται, τουλάχιστον για τέτοιες περιπτώσεις, προετοιμασία, εγρήγορση και ευήκοα ώτα για παν ενδεχόμενο. Περισσότερο από θέμα προσβασιμότητας ή πολιτισμού, μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
